Ek is gebore en opgevoed in die USSR en ek onthou baie goed dat ons 'n spesiale rekening van die Baltiese lande gehad het - dit was ons Sowjet-Europa. Veral Europese het Estoniërs gelyk - amper Finns! En die taal is so ongewoon, en die name is so vreemd, Skandinawies, soos dit dan vir ons was. Die meeste van ons onthou die naam van Lembit uit die verhaal van Sergey Dovlatov, 'n merkwaardige Sowjet-skrywer wat 'n tyd lank in Estland woon.
Vandag is Estland deel van die Europese Unie, dit is selfs nader aan Europa, verder weg van ons. Maar vriende gaan dikwels daar op vakansie: Tallinn is 'n wonderlike stad, klein en 'n bietjie fabelagtig. En ons het 'n grap gevra om uit te vind of daar enige Lembits in Estland is? Vriende het hierdie versoek onverwags ernstig geneem en 'n hele studie van Estse name gedoen. Wat is hulle, is hulle baie anders as die hele Europese en Russiese? En dis wat gebeur het ...
Die geskiedenis van Estland in sy name
Estland is 'n land met 'n jong en komplekse geskiedenis. Daarom is die name daarin baie en van baie verskillende oorsprong. Op een slag het Duitsers en Finne hier gewoon, dan Russe, Oekraïners, Wit-Russers. Wel, die Estoniërs self, met hulle Estlandse name, soos jy dalk raai, het ook hier gewoon. Stadige, rustige, ekonomiese mense met 'n eerlike gevoel van waardigheid.
Vandag, in 'n land wat deel geword het van die Europese Unie, probeer kinders geroep word deur 'n paar algemene Europese name wat hulle nie iewers in Londen of München sal sny nie. Daarom word niemand hier Lembit genoem nie, selfs ter nagedagtenis aan Dovlatov, wat korrek opgemerk het dat die naam dieselfde epiese-histories as ons Bova of Mikula is.
Maar sommige tradisionele estniese name het gegaan, waarin daar niks epos is nie. Byvoorbeeld, meisies word minder dikwels Christine genoem, seuns Christene. Hulle sê die naam Kevin is ook Estnies tradisioneel en het minder algemeen geword. Dus, dit is waar die "bene groei" van Kevin Costner!
Van die ou name hou hulle posisies hier:
- Laura,
- Martin,
- Anna,
- Maria,
- Sofia
- Rasmus,
- Robin.
Oorsprong van name
Estoniërs is die Finno-Ugiese mense, en die Finno-Ugriërs onderskei nie selfstandige naamwoorde volgens geslag. Dit geld ook vir name. Vanne het geen vroulike beëindiging nie, anders as Russies "Petrov - Petrov". U sal meneer en mev. Mier wees en periode. In die oudheid het Estonians nie vanne gehad nie - slegs die name en bylaes wat aan hulle geheg is, wat die besetting van sy draer of woonplek aandui.
Hier was terloops ook bedrog en dit is afgeskaf in die eerste helfte van die 19de eeu. Die industrie het vinnig ontwikkel in die Baltiese state en proletariërs, mense wat los van die land was, was nodig. Dit was toe dat hulle van hul name afwyk.
Terselfdertyd, soos dit in 'n ordentlike burgerlike samelewing moet wees, word die idee van die nasionale baie belangrik. Dit was in die 19de eeu in Estland dat hulle die seun Lembit kon noem, om die ou naam "op soek na wortels" te herleef, om so te sê. Saam met Lembitas het hulle herleef:
- Meelis,
- Kaïro,
- Himoty.
Dit is almal antieke heidense name. Maar met vroulike heidense name is die probleem dat hulle vir een of ander rede nie oorleef het nie. Maar wetenskaplikes folklorists stel voor dat hulle was:
- Aita,
- Vayk,
- Virve,
- Mayim.
Estland, voordat dit deel geword het van die Russiese Ryk, het onder die Duitse regering geval. Natuurlik word dit ook in die name weerspieël. Daarom is Johannes en Johann baie algemeen hier.
Die aanvaarding van die Christendom het ook sy uitwerking gehad in sy tyd - kinders is volgens die Katolieke kalender geroep. Vandaar alle Elizabeth en Maria, sowel as die Tomas, Peter, Andreas.
Klein onafhanklike geskiedenis
In die 1930's het Estland vir die eerste keer 'n onafhanklike onafhanklike staat geword, nie lank nie, soos ons onthou. En ten einde die geheue van die "koloniale" verlede te verwyder, het die regering besluit om sommige name van Duits na Estnies te vertaal. Ons weet immers dat soms name en vanne 'n goed gedefinieerde semantiese betekenis het. Byvoorbeeld, Kuznetsov (ek verduidelik dit in Russiese voorbeelde). Wel, die Duitse name gee aanleiding tot die vertaling. So het Wilfrida Kalevi geword - onthou jy Kalevala? Estoniërs onthou hulle epiese baie goed. En die naam Urmas is 'n Estlandse vertaling van die Duitse Friedebert.
Estse, in die nasleep van die nasionale identiteit, het 'n voorsmakie gekry en begin om variasies van tradisionele name in estniese styl te skep. Die eenvoudige en banale naam van Anna, soos in Engeland en Rusland, het baie meer Esties geword toe die vokale by hom gevoeg is: Aana, Aine, Aino. Wonderlike verskeidenheid! Maar ek is net vir: dit is beter as wanneer 25% van die vroue in Natalia se land, nog 25% van Tatyana, nog 25% van Yulia en die oorblywende kwart van Olya. Laat daar verskeidenheid wees.
Estnies na Russies
Ek het gewonder hoe Estse name vertaal word. En hier is 'n paar voorbeelde. Dit blyk dat 'n onskadelike Martin soos die god Mars is, niks minder nie! Een van die gewildste name in die land is Rasmus, "geliefde". Caspar - die naam is duidelik van die Duitse oorsprong en word vertaal as die "bewaarder van die skat." Die naam Arvo klink baie Esties en word vertaal as "liewe". Ivo - "Ui van Yew", Sander - "beskerming van mense."
Nou oor vroulike name. Wilma is 'n "sterk wil verdediger", Kirke is 'n "Sondag", en die baie gewilde en baie algemene naam Laura beteken "bedek met 'n laurier". Die name Sofia, Annabelle en Lizette is ook baie algemeen in Estland.
Russe in Estland
Hulle sê dat die Estoniërs nie die Russe so radikaal behandel het as die Latviërs en Litaue nie. Dit is nie verbasend dat Russiese name vandag baie gewild en wydverspreid is nie: Maxim, Nikita, Artem. Oleg en Sergey ontmoet ook gereeld.
